Mijn naam is Niesje en in mijn leven heb ik eenzaamheid, verdriet, onmacht, verlies, onbegrip, wanhoop en depressies overwonnen. Naarmate mijn herstel vorderde, we spreken nu over iets meer dan 15 jaar, begon in mij een plantje van liefde te groeien. Dat plantje staat steeds steviger met wortels in de grond, mijn eigen wortels. Het proces van herstel zorgde elke keer voor een nieuwe wortel.

Toen ik 18 was werd ik verbannen door mijn familie (vader, moeder, 3 broers en 1 zus) omdat ik niet hetzelfde geloof wilde aannemen. Die dag raakte ik mijn familie, mijn wortels kwijt en vanaf dat moment was ik stuurloos. Ik heb dit gebeuren vervolgens ongeveer 15 jaar weggestopt. Daarna stortte ik volledig in, na een relatiebreuk en mijn verleden kwam opeens naar boven... Dat is waar mijn weg naar herstel is begonnen. Het proces is nog steeds gaande want daar komt, naar mijn weten, geen eind aan. Net zoals je nooit te oud bent om te leren.

Liefde begon te stromen en ik voelde liefde voor mijn medemens opbloeien. Ik leerde te kijken, zonder (voor)oordeel en ik leerde te luisteren... Zo graag wil ik er voor je zijn, naar je luisteren. Je bent niet alleen!

Ik schrijf gedichten om over na te denken en daarmee hoop ik anderen te kunnen helpen.

Herstel is samen delen en letterlijk is gedeelde smart, halve smart. Het delen met elkaar, vanuit liefde, zorgt voor herstel van mens tot mens. Voor iedereen die de weg, naar herstel, wil bewandelen.

De kracht van liefde is ongekend, in liefde komt iedereen samen ongeacht geloof, afkomst etc.

Niesje